Mijn grens bereikt!

 

Ik ben een opa met een einde,
een eind aan zijn bestaan.
Ze noemen dat ook wel ‘dood’
of ‘naar elders overgaan’.

In vrijheid mocht ik leven
met anderen om mij heen.
Als kind mocht ik spelen
zelden was ik alleen.

Zo leerde ik van anderen
wat goed was en wat kwaad,
en met vallen en opstaan
er altijd risico bestaat.

De overbrugging van verschillen
in mening, leeftijd, ras, geslacht,
alleen door menselijkheid en liefde
tot stand kon worden gebracht.

Ineens is daar ‘het’ virus,
als reeds lang voorspeld,
en wordt door angst gegrepen
elke dode breed vermeld.

Geen mens mag vrijuit ademen
want ik mag niet meer dood.
Ten koste van ieders gezondheid
dat een vrij leven gratis bood.

Als potentiële moordenaars
groeit de jeugd op afstand op.
In een schermpje gevangen,
om mijn keel voel ik hun strop.

Het risico om te sterven
geeft het leven immers zin.
Laat ik mij dat langer bederven?
Ik stap het leven nu weer in.

Kom op opa’s en ook oma’s!
Zwaai open die gevangenisdeur.
Laat niet de jeugd, maar de regels barsten,
beëindig dit ziekmakend terreur.

Juun