Heeft u het een beetje gevolgd, de toeslagenaffaire? Nu zijn schandalen niet zo heel bijzonder, er gaat namelijk wel eens wat mis. Wanneer zoiets veel aandacht krijgt wordt er al snel gesproken van een schandaal. Maar hier is toch meer aan de hand. Voor Renske Leijten en Pieter Omtzigt laat de toeslagenaffaire zien dat er iets goed mis is in ons land. Kijkt u maar eens op Youtube naar ‘De legendarische toespraak van Pieter Omtzigt’. Hij zegt daarin dat er zo’n innige band bestaat tussen kabinet en de 2de Kamer, dat wanneer je als parlementariër een moeilijke vraag stelt je vervolgens zelf het probleem bent. En dat de journalistiek weliswaar vragen stelt aan het kabinet, maar niet in gesprek gaat met gedupeerden, zodat hun vragen gespeend blijven van zinvolle kritiek. En dat zelfs rechtspraak en belangenorganisaties niet voor die gedupeerden opkomen, omdat ze uit de ‘ruif van de overheid eten’ en willen voorkomen dat de subsidiegelden worden ingetrokken. Omtzigt zegt dat hij voorbeelden kan noemen van organisaties die wél kritiek hebben geuit op het beleid en daardoor hun financiële steun verloren.
Dat is toch even schrikken! Is het een normale zaak in het Nederlandse bestel dat een overheidsinstelling, in dit geval de belastingdienst, burgers misdadig behandelt? En dat de controlerende functie van de 2de kamer, de journalistiek, de rechtspraak en belangenorganisaties zodanig is uitgehold dat je daar als burger weinig van hoeft te verwachten? Mijn hemel, is dit Nederland, of ben ik in een roman van Kafka terecht gekomen?
Nu speelt er nog iets anders dat ons bezighoudt, en dat is de corona crisis. Hoe zit het daar mee? Kunnen we de overheid en de instanties die hier leidend zijn, zoals het RIVM en het OMT, én de partijen die tegenwicht zouden kunnen geven zoals de 2de kamer en de media, op dat gebied wèl vertrouwen? Of hebben we ook hier te maken met ‘een kliek’, zoals Omtzigt het noemt, die weinig oog heeft voor de belangen van de bevolking? Voor dat ik daar verder op inga nog even terug naar Pieter Omtzigt. Hij heeft zich intensief bezig gehouden met Malta, en ontdekte dat dat land verregaand corrupt was. Het was een schokkende constatering voor hem om te merken dat zoiets in een Europees land mogelijk was. Hij heeft lange tijd geloofd dat een dergelijke situatie in Nederland in ieder geval niet aan de orde was, of beter gezegd niet aan de orde kon zijn. Tot enige tijd geleden. Daardoor is Omtzigt uitgegroeid tot klokkenluider van de Nederlands politiek. Gaat u er maar vanuit dat hij die rol liever niet had gespeeld, maar dat hij zich daartoe gedwongen voelde door dat wat hij door zijn onderzoek ontdekte. En er vervolgens de verantwoordelijkheid voor nam. Ik wil me zeker niet vergelijken met Pieter Omtzigt, maar ik voel me net zoals hem door wat ik heb ontdekt moreel gedwongen daar over te berichten, en er verantwoordelijkheid voor te nemen. Bijvoorbeeld door het plaatsen van deze tekst.
Ik wil twee huisartsen uit Noord-Brabant aan u voorstellen die beiden de eerste golf van de corona crisis zeer intens hebben meegemaakt. Zij hebben iets te melden dat ons allen aangaat, maar waar de reguliere media geen aandacht aan geven. De eerste daarvan, Michael Smulders, ging na de eerste golf, waarin hij heel wat corona patiënten heeft bijgestaan, met pensioen en heeft zich vervolgens verdiept in het beleid rond corona. Zijn onderzoek leidde tot twee video’s die op Youtube zijn te vinden, waarvan ik hier de eerste noem: ‘Komen we ooit uit de tweede golf?’. Wat heeft hij te melden? Zijn conclusie is dat met de manier waarop de overheid getallen verzamelt, modellen hanteert en prognoses maakt we naar alle waarschijnlijkheid nog zeer lang in de 2de golf klem blijven zitten. Dus let wel: niet door het corona virus zelf, maar door de manier waarop de overheid zijn berekeningen maakt! Hij licht dat toe aan de hand van 3 aspecten. Als eerste noemt hij de capaciteit van de zorg. Daar is de laatste jaren flink op bezuinigd. Zo is het aantal IC bedden teruggebracht van ruim 2000 naar 1100. Die bezuiniging geeft al jaren lang problemen: huisartsen die hun patiënten niet naar het ziekenhuis kunnen doorverwijzen, specialisten die hun patiënten niet kunnen behandelen omdat er geen plek is in het ziekenhuis. Daarnaast hebben verpleegtehuizen te kampen met enorme personeelstekorten, iets waarbij salariëring een belangrijke rol lijkt te spelen, want ook daarop is bezuinigd, of in ieder geval niet geïnvesteerd in het aantrekkelijker maken van dit werk. Een uitgeklede zorg, zo lijkt het als je er onbevangen naar kijkt. Maar Smulders komt aan de hand van statistiek van het RIVM met nog meer schrijnend nieuws. Uitgaande van de bestaande capaciteit van ziekenhuizen hanteert het RIVM het uitgangspunt dat er per dag niet meer dan 40 corona gevallen op de verpleegafdeling van een ziekenhuis mogen worden opgenomen en niet meer dan 10 opnames op een IC afdeling. Met 120 ziekenhuizen in Nederland betekent dat dat er om de 3 dagen één corona patiënt op een verpleegafdeling kan worden opgenomen! Terwijl het aantal corona patiënten dat op een IC afdeling kan worden opgenomen niet meer dan 1% mag bedragen van het totale aantal IC opnames (10 opnames per dag op een capaciteit van 1100). Smulders stelt zich de vraag of deze zeer magere opname capaciteit past bij een welvarend land als Nederland. Daarnaast spreekt hij over ‘kille cijfers’, omdat er uit lijkt te spreken dat ernstig zieke mensen een lastige kostenpost zijn. Weinig humaan! Maar ik ga nog een stapje verder. Heeft u kamervragen gehoord over het beleid dat geleid heeft tot inkrimping van de zorg, waardoor de opvang mogelijkheden bij meer ziekte gevallen ontoereikend zijn? Zoals dat 2 jaar geleden ook al aan de orde was, bij een bovengemiddeld sterke griepgolf? Of een kritisch geluid in de media daarover? Wat ik heb gehoord is iets heel anders: dat u en ik ons leven geheel moeten aanpassen om deze crisis te boven te komen, zoals je ouder die sterft in het ziekenhuis niet mogen bezoeken, of je winkel moeten sluiten en eventueel failliet gaan. Er worden offers van ons gevraagd om de zorg te ontlasten, een zorg die door de overheid die ons die offers voorhoudt stelselmatig is teruggebracht tot een bedroevend minimum. Om wiens belangen gaat het hier, om de belangen van ons als burgers? Kijkt u alstublieft zelf naar deze video van Michael Smulders, hij maakt een analyse van het corona beleid die elke Nederlander moet hebben gezien!
Maar er is nog iets anders dat ik wil noemen, en dat ik nog schrijnender vind dan de informatie die Michael Smulders meldt in zijn video. Dat is het verhaal van Rob Elens, huisarts in de gemeente Meijel. Tijdens de eerste golf heeft hij 25 patiënten doorverwezen naar het plaatselijke ziekenhuis. Van die 25 zijn er uiteindelijk 12 overleden. Het bleef aanvankelijk bij die 25 patiënten, omdat het ziekenhuis meldde dat hij zelf de patiënten maar moest opvangen omdat er geen plaats meer was in het ziekenhuis. Daar sta je dan als huisarts! Hij ging op onderzoek uit en ontdekte het Zelenko protocol, een 5-daagse kuur met 3 medicijnen, waaronder hydroxychloroquine (HCQ), die door een Amerikaanse arts, Vladimir Zelenko, was ontwikkeld. De resultaten leken veelbelovend, daarom stelde Elens deze behandeling voor aan de eerste corona patiënt die zich bij hem meldde en die hij niet naar het ziekenhuis kon doorverwijzen. De patiënt genas, en bovendien zeer snel, zonder restschade of het lang houden van klachten. Op deze manier behandelde Elens nog 9 patiënten, met hetzelfde resultaat: geheel herstel in korte tijd. Enthousiast over de resultaten maakte Elens een video die hij op facebook plaatste, zodat ook andere artsen op de hoogte konden worden gebracht van deze succesvolle behandeling. Wat gebeurde er vervolgens? Het RIVM zorgde ervoor dat het bericht van facebook werd verwijderd, èn liet weten dat het vanaf dat moment niet meer was toegestaan aan artsen in de eerste lijn (huisartsen dus) HCQ voor te schrijven aan corona patiënten. Wat mij betreft een verbijsterend bericht. U moet weten dat HCQ regelmatig wordt voorgeschreven aan mensen met reumatische artritis en lupus (een huidziekte). Het is een bekend middel dat door elke huisarts mag worden voorgeschreven voor die aandoeningen. Maar voor een mogelijk dodelijke ziekte waar geen remedie voor bestaat (op de IC afdelingen stierven meer dan 80% van de patiënten die ouder waren dan 70 jaar!) wordt dat verboden? Onbegrijpelijk, en niet te rijmen met het beeld van een overheid die het beste met zijn bevolking voorheeft. Er valt hier nog heel veel meer over te vertellen, zoals de berichtgeving in de pers over HCQ, die zeer negatief was. Maar u kunt het beste de website ‘zelfzorgcovid19’ van Rob Elens bezoeken, en dan met name de berichten die onder ‘nieuws’ genoemd worden bestuderen. U vindt daar een schat aan informatie die de media ons onthouden! Ik kan u aanraden naar de video’s van 3 artsen te kijken die met HCQ hebben gewerkt en daar over berichten (Stella Immanuel, Simone Gould en Brian Tyson). Ook berichten die de betekenis van HCQ vanuit beleidsmatig perspectief belichten zijn zeer de moeite waard (zoals ‘Inspectie ontzegt patiënten mogelijk effectief medicijn tegen corona’, ‘Huisartsen machteloos door RIVM protocol’ en een artikel uit het ‘Leids Dagblad’).
Ik ben geen corona ontkenner en geen complotdenker in de zin dat ik uitga van een ‘masterplan’ in plaats van analyse van feitenmateriaal. Dat laatste is wat ik de laatste maanden intensief heb gedaan omdat ik wilde begrijpen wat er werkelijk aan de hand is. Ik hoor van veel mensen in mijn directe omgeving dat ze de corona crisis te ingewikkeld vinden om bij stil te staan. Dat is niet zo, het is niet te ingewikkeld, we moeten alleen de moeite nemen om ‘verder te kijken dan onze neus lang is’. Dat deden Pieter Omtzigt en Renske Leijten in hun onderzoek naar de toeslagenaffaire. Ik denk dat we door de corona crisis worden opgeroepen om zelf ons onderzoek te doen! Als u mijn zorg deelt en daar uiting aan wilt geven kunt u meelopen met de stille tocht op dinsdagavond of me gezelschap houden (op 1,5 m afstand) op de kademuur van de IJsselkade op zondag vanaf 14.00 u.
hartelijke groet van een bezorgde Zutphenaar, Johannes Treuren.