Ik ben Petra.
Ben alleenstaand moeder van drie jongens, waarvan twee al uit huis.
Ik heb altijd een heel vrij leven gehad, en ben mijn eigen weg gegaan. Woonde/Reisde/Werkte jarenlang in verschillende andere landen, na mijn studie en werk als HB0-IWer. Diverse baantjes in toerisme, als straatartiest en als zelfstandige in Griekenland , Frankrijk, VS, Canada, Portugal, kocht in in Indonesie, Centraal Amerika. Jaren was ik weg.
Met twee kleine kinderen kwam ik terug in Nederland, kreeg nog een derde jongetje en zette mijn zaakje op festivals en markten nu weer in Nederland op, vanuit Zutphen. Megadruk, erg uitdagend, maar het ging goed en de laatste jaren was mijn bedrijfje lekker gegroeid en kon in in de winters naar zuidelijke landen, vakantie en werk.
In maart vorig jaar reisde ik door de carnavalsdrukte in Brabant naar Portugal, en kwam na een dag of 10 terug om mijn eerste markt van het seizoen in Eindhoven te werken.
Dat ging niet door. Het werd gezegd dat dezelfde carnavalsdrukte waar we doorheen reisden, een eerste brandhaard in Nederland was geweest van een levensgevaarlijke pandemie. Het leek me sterk,maar misschien wel erg.
Ik belde met mijn jarenlange vriend in Portugal van wie ik net was vertrokken. Het was daar precies hetzelfde. Yes Petra, this is not such a nice world, zei hij. Hij stuurde me van alles. Alle complotten. Ik geloofde er eerst maar weinig van, ook al hadden andere wat zweverige vrienden in Nederland het al over dat soort dingen gehad. Maar dit was een andere situatie, zoveel dingen waarvan ik ook had gezien die niet klopten, maar die ik los van elkaar had gezien, alles maakte ineens sense.
Mijn werk was voorbij. Ik huurde wel wat vrije standruimte, werkte nog in Frankrijk en een festival, maar meer was er niet en ik hield me al snel bezit met verspreiding Andere Krant, folders, demonstraties. Daarna kwamen Witte Pakken Marsen, Dances for Freedom, Fakkeltochten, Flashmobs en heel erg veel online acties en netwerken. Het is een beetje fulltime werk geworden, wat ik ook wel heel leuk vind.
Ik ben blij dat we nu met duizenden zijn vaak, dat we niet meer zo alleen zijn en niet zo heel erg geridiculiseerd worden, dat iedereen nu op zijn minst wel twijfels heeft over de maatregelen en de noodzaak daarvan voor een virus. Ik heb heel veel nieuwe vrienden erbij gekregen, waarbij we al heel snel een klik hebben in inzicht, levenservaring, liefde voor elkaar en het leven en de vrijheid, moed, creativiteit en actiebereidheid. En anderen ben ik kwijt geraakt, ook familie.
Het is zoals het is.
Net als in het begin breekt het mijn hart; de slachtoffers van de lockdown, teveel om op te noemen. Ook de mensen van wie ik hou. De kinderen die opgroeien in een angstige medische wereld, op afstand, met kapjes, staven in hun neus, oude mensen alleen, alleen sterven, goedgelovig zich met gif laten injecteren. Ik heb er geen woorden voor, gewoon niet.
De toekomst voor mijn kinderen was altijd mijn belangrijkste drijfveer.
En nu nog steeds.
Ik zet me voor de volle 100% in om te proberen de dingen te veranderen. Ook al lijkt het vaak hopeloos. Ik doe nog steeds wat ik het belangrijkste in het leven vind, misschien wel meer dan ooit.
En mijn bedrijfje is dat op dit moment niet. Ook al had ik alles wat ik wilde; de vrijheid, het buitenleven, de zelfstandigheid, de muziek, het reizen. Het was niet eenvoudig dit weer op te bouwen met drie kinderen in mijn eentje.
Maar het is niet het belangrijkste in het leven.
Ik wil dat mijn kinderen het weer goed krijgen.
Dat is wat ik erover wil zeggen…
Petra Ottenhof
Mooi Petra, ook ik wil dat mijn kinderen en ALLE kinderen het weer goed krijgen. En dat door jouw verhaal steeds meer mensen gaan beseffen dat er IETS niet klopt. Het is in ieder geval een begin van het einde van de menselijke onderdrukking. We gaan er voor in Zutphen!